İddia

 Merhabalar sevgili okurlarım Cemal Süreya'nın neden soyadından bir harf eksildi biliyormusunuz? bu yazımda bundan bahsetmek istiyorum.Cemal Süreya ve Sezai Karakoç lisede aynı sınıftaymış ve yakın arkadaşlarmış,aynı sınıfta Muazzez Akkaya isminde bir kız varmış.Bu kızı iki yakın arkadaş birbirinden habersiz sevmeye başlamış ve ona şiirler yazmışlardır. İkiside birbirine Muazzeze olan sevğilerinden bahsedermiş ama ismini vermeden hatta muazzeze yazdığı şiirleri birbirlerine okurlarmış.Zamanla anlamışlar aynı kızı sevdiklerini ve aralarında rekabet başlamış ben elde ederim sen edemezsin  kavgasına girip iddiaya girmişler.Kaybeden büyük bir bedel ödesin demişler Bu bedel ömür boyu özerinde izi kalsın demişler ve en sonunda soy isimlerinden bir harf eksiltmeye karar vermişler. Cemal Süreyya kaybederse y harfinin birini çıkartıcam demiş Sezai Karakoç ise karkoç yapacağım demiş.Muazzezi Sezai elde eder ve iddiayı Cemal kaybeder ve soy adından bir harf sildirir .Daha sonra Muazzez Akkaya Sezai Karakoç'un kendisini ile iddia sonucu çıktığını öğrenir ve çok üzülür.Biraz da sorunları olan Muazzez bunu kaldıramaz ve okulu bırakıp memleketine döner.Sezai Karakoç  bu duruma çok üzülür ve Muazzez Akkay'ya ithafen Mona Rosa'yı yazar. Şiirin her kıtasının baş harfleri sevdiği kadının isminin baş harfleridir                                                                                        MONA ROSA  

Mona Rosa. Siyah güller, ak güller. 
Geyve'nin gülleri ve beyaz yatak.
Kanadı kırık kuş merhamet ister. 
Ah senin yüzünden kana batacak. 
Mona Rosa. Siyah güller, ak güller.

Ulur aya karşı kirli çakallar, 
Ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa.
Mona Rosa bugün bende bir hal var. 
Yağmur iri iri düşer toprağa,
Ulur aya karşı kirli çakallar.

Açma pencereni perdeleri çek, 
Mona Rosa seni görmemeliyim.
Bir bakışın ölmem için yetecek. 
Anla Mona Rosa ben bir deliyim. 
Açma pencereni perdeleri çek.

Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi, 
Bende çıkar güneş aydınlığına.
Bir nişan yüzüğü bir kapı sesi. 
Seni hatırlatır her zaman bana.
Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi.

Zambaklar en ıssız yerlerde açar 
Ve vardır her vahşi çiçekte gurur.
Bir mumun ardında bekleyen rüzgar, 
Işıksız ruhumu sallar da durur.
Zambaklar en ıssız yerlerde açar.

Ellerin, ellerin ve parmakların 
Bir nar çiçeğini eziyor gibi.
Ellerinden belli olur bir kadın, 
Denizin dibinde geziyor gibi.
Ellerin, ellerin ve parmakların.

Zaman ne de çabuk geçiyor Mona. 
Saat onikidir söndü lambalar
Uyu da turnalar girsin rüyana, 
Bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar.
Zaman ne de çabuk geçiyor Mona.

Akşamları gelir incir kuşları, 
Konarlar bahçemin incirlerine.
Kiminin rengi ak kiminin sarı. 
Ah beni vursalar bir kuş yerine.
Akşamları gelir incir kuşları.

Ki ben Mona Rosa bulurum seni 
İncir kuşlarının bakışlarında.
Hayatla doldurur bu boş yelkeni. 
O masum bakışların su kenarında.
Ki ben Mona Rosa bulurum seni.

Kırgın kırgın bakma yüzüme Rosa. 
Henüz dinlemedin benden türküler.
Benim aşkım uymaz öyle her saza. 
En güzel şarkıyı bir kurşun söyler.
Kırgın kırgın bakma yüzüme Rosa.

Artık inan bana muhacir kızı, 
Dinle ve kabul et itirafımı. 
Bir soğuk, bir mavi, bir garip sızı 
Alev alev sardı her tarafımı.
Artık inan bana muhacir kızı.

Yağmurdan sonra büyürmüş başak, 
Meyvalar sabırla olgunlaşırmış.
Bir gün gözlerimin ta içine bak 
Anlarsın ölüler niçin yaşarmış.
Yağmurdan sonra büyürmüş başak.

Altın bilezikler o kokulu ten 
Cevap versin bu kuş tüyüne.
Bir tüy ki can verir gülümsesen, 
Bir tüy ki kapalı geceye güne.
Altın bilezikler o kokulu ten.

Mona Rosa. Siyah güller, ak güller. 
Geyve'nin gülleri ve beyaz yatak.
Kanadı kırık kuş merhamet ister, 
Ah senin yüzünden kana batacak. 
Mona Rosa. Siyah güller, ak güller.